لبخند مادرانی که تیری در جان دارند /صبور مانند مادر، استوار مانند ام البنین
مادران تبریز با هزاران داستان و خاطره از دیروز تا فردا، حماسه‌سازان در سایه مانده و بی‌ادعای سال‌هایی بودند که هرچند از خود، دشت‌های پرلاله و دل‌های داغ دیده به یادگار گذاشته، اما یادآور ایستادن بر مرز باورهایی است که امروز بودنشان بهانه بودنمان شده.
خبرگزاری فارس- آذربایجان شرقی- فرینوش اکبرزاده: زنان این دیار، مادران خاطره‌ساز سالهای آتش خون هستند.
مادران خرمن و نان، قالی و رنگ، مادران کلام و شعر، مادران مهر و شور، مادران بودن و ایستادن، مادران حرکت و رفتن، مادران مبارزه، مادران دفاع، مادران جنگ، مادران ِ صبر…
مادران تبریز با هزاران داستان و خاطره از دیروز تا فردا، حماسه‌سازان در سایه مانده و بی‌ادعای سال‌هایی بودند که هرچند از خود، دشت‌های پرلاله و دل‌های داغ دیده به یادگار گذاشته، اما یادآور ایستادن بر مرز باورهایی است که امروز بودنشان بهانه بودنمان شده.
آن سالها را سالهای مبارزه خطاب کنیم یا سالهای صبر، تفاوتی در واقعیت آن ایجاد نمی‌کند، واقعیتی که با زندگی خیلی از ما گره‌های بازنشدنی خورده؛ واقعیتی که مادران شهر و دیارمان بخشی از صفحات کتابش را با اشک و خون نوشته‌اند.
مادران شهدای تبریز همزمان با سالروز وفات حضرت ام البنین، به عنوان شخصیت یگانه و الگوی تاریخ در رشادت و ایستادگی، در همایش "یاوران ام البنین"، گرد هم آمدند تا همدرد مشترک همه روزهای و سالهای دشوار فراق فرزندان خود باشند و در کنار هم، از سالها صبوری بگویند.
به سختی رسیدند، از میان برفی که چهره دی‌ماه تبریز را سفیدپوش کرده بود، با نگاهی نمناک رسیدند؛ عصا زنان، لرزان، عکس به دست و لبخند بر چهره. گویی از جان و دل پذیرفته‌اند که مادر بودن یعنی همین، یعنی صبر و لبخند.
یکی دست نوه‌اش را گرفته بود، دیگری با دخترش همراه شده بود و آن یکی با مادر دیگری هم‌قدم شده بود تا پله های مصلی را پایین بیاید و از میان تصاویر شهدا عبور کند و در کنار یک‌هزار مادر داغدار دیگر، بالام لای‌‌لای بخواند.
غبار سالها بر سیمایشان بود و تکیدگی و اندوه در چهره هایشان پیدا نبود؛ هر کدام سر صحبت باز می‌کردند، با اشک و لبخند از راهی می‌گفتند که فرزند برگزیده بود و مادر به آن حرمت نهاده بود.
تبریز در همه سالهای حماسه و دفاع شاهد تقدیم چندین هزار شهید والامقام برای پاسداری از هویت و مرزهای خود بود و در همه این سالها، این مادران بودند که بر مزار فرزندان شهید خود به آرامی، آرام می گرفتند و در فراق فرزند نجوا می کردند و گاه، با یادش اشک می‌ریختند و در نهایت با همان چهره استوار، لبخند می‌زدند.
نقش و تاثیر مادران شهید در استمرار نسلی مبارز و حماسه آفرین در همه سالهای حماسه و دفاع، چنان فراخ و گسترده است که هر مقطعی از تاریخ ما را به کرنش در برابر ایشان وا می دارد.
از این رو تلاش برای پاسداشت جایگاه و نقش مادران شهدا، در کانون توجه مراکز فرهنگی و اجتماعی کشور قرار گرفت و شهرداری تبریز کوشید در یادواره‌ای سراسر معنویت و عظمت، جایگاه و مقام مادران صبور سالهای دفاع مقدس تا امروز را پاس دارد.
همایش مادران شهدا، یاوران ام البنین، به همت سازمان فرهنگی اجتماعی ورزشی شهرداری تبریز در محل مصلی اعظم حضرت امام خمینی (ره) تدوین شده بود، با اجرای برنامه هایی در ارادت ورزی به ساحت قدسی حضرت ام البنین (س) که نام نامی حضرت ابوالفضل العباس(ع) را به همراه دیگر فرزندانش، تقدیم سیدالشهدا نموند، همراه بود. و فرصتی برای همه مادرانی شد که فرزندان خود را در مقاطعی مهم در راه میهن از دست داده اند.
حضور مادرانی که چند فرزندشان در عملیات های مختلف به درجه رفیع شهادت نائل شدند، جلوه ای دیگر به جمع مادران شهدا بخشیده بود و سند افتخاری دیگر از صبوری و شکیبایی مادران شهید را ترسیم و تداعی می کرد.
سالن که از نوحه و نوا پر شد، صحبت از رثای شهیدان و همدلی با مادران شهید بود؛ وقتی مادران شهدا در کنار تابوت منقش به پرچم، مشت بر سینه زدند و یاد سروهای جوان‌شان را یاد کردند.
یاوران ام‌البنین با سخنرانی امام جمعه تبریز، استاندار آذربایجان شرقی، رئیس شورای اسلامی شهر تبریز همراه بود و کلام ایشان در کنار جلوه های دیگر مراسم، بر مجد و شکوه محفل افزود.
این گردهمایی نورانی، با تمام جلوه های شورانگیز خود، برگ سبزی بود که به محضر مادران صبور ایشان تقدیم شد.
پمادرانی که با صبر و حلم، با همان دستهای لرزان، اشک از چشم گرفتند و با نگاهی روشن، دعایمان کردند.
دعایی همچون دعای مادر شهیدان ترابی، که با اعلان و دست‌‌نوشته شهادت سروهای رشیدش، کنار نشسته بود و گفت: نمنه آللاه دان ایستی‌سن، اونا یئتیشه‌سن بالام. (به آنچه از خدا میخواهی، برسی فرزندم)
مراسم تمام می‌شود و سالن، هنوز سنگین است از نفس مادرانی که سالهاست تیری در جان دارند؛ تیری که قبل از قلب فرزند، از جان مادر عبور کرده است...
برای دیدن گزارش تصویری اینجا را کلیک کنید.
پایان پیام/